Naukowy musical, czyli kosmiczny list w butelce

Dwie bliźniacze sondy kosmiczne Voyager I i II, w 1977 roku opuściły Ziemię kierując w stronę Jowisza, Saturna, a następnie żegnając się z systemem słonecznym, wypłynęły w międzygwiezdną pustkę. Niosły na swym pokładzie wizytówki homo sapiens. Złotą tabliczkę z sylwetkami kobiety i mężczyzny, wzory matematyczne oraz płyty.

Najnowsza premiera w Capitolu w sobotę 3 lutego – „Złote płyty” – to właśnie historia tych, którzy zasiedli w komisji, by przedyskutować treść takiego  „listu” do innych cywilizacji. Za koncepcję i reżyserię przestawienia odpowiada Mateusz Pakuła.

 – Konrad Imiela, dyrektor Teatru Muzycznego Capitol: Jedną z naszych misji jest przygotowywanie autorskich produkcji. Oczywiście oprócz tego prezentujemy tytuły broadwayowskie – ostatnie nasze premiery z dużej sceny to „Priscilla, królowa pustyni”, czy „Lazarus” – i są to musicale licencyjne. Przede wszystkim jednak staramy się zamawiać u twórców nowe dzieła. Takim właśnie są „Złote płyty”.

Świadectwo „odgłosów Ziemi” to nie tylko nagrania przemówień dygnitarzy, najróżniejsze hałasy, ale i muzyka. Jako ciekawostkę warto dodać, że między wieloma innymi znalazły się na tych kosmicznych płytach nagrania wyjątkowe: w wykonaniu Glenna Goulda Preludium i fuga C-dur Bacha z II części zbioru Das Wohltemperierte Klavier, czy niebiański sopran Eddy Moser utrwalony w arii Królowej Nocy z „Czarodziejskiego Fletu” Mozarta.

– Konrad Imiela: Mateusz Pakuła dał mi znać, że chętnie wyreżyserowałby coś u w Teatrze Muzycznym Capitol. Wstępnie umówiliśmy się na musical naukowy, co bardzo mi się spodobało, bo dzisiejszy teatr jest bardzo przesycony publicystyką. Powstał więc projekt zrobienia spektaklu muzycznego, który nie będzie tak dosłownie opowiadał o jakiś problemach społeczno-politycznych, czy bezpośrednio się do nich odnosił.

Z kilku pomysłów, które zaproponował Mateusz, właśnie ten wydał mi się najciekawszy, czyli o procesie powstawania złotych płyt. Jest to przy okazji opowieść o perypetiach miłosnych Carla Sagana. Dawno się tak nie uśmiałem na próbie, myśląc przy tej okazji, jak ludzie są i poczciwi, i śmieszni, mimo że często zajmują się bardzo poważnymi rzeczami.

Carl Edward Sagan (1934-1996) to wybitna postać świata nauki i badań kosmosu: astronom, astrofizyk, popularyzator nauki, pisarz. Na podstawie jego powieści „Contact” w 1997 powstał film pod tym samym tytułem z Jodie Foster w roli głównej. Jego imieniem została nazwana jedna z planetoid, krater marsjański, czy lądownik Mars Pathfinder. Główny bohater „Złotych płyt” okaże się również bardzo wrażliwym na urok pewnej kobiety…

– Mateusz Pakuła, reżyser „Złotych płyt”: Jest to opowieść, która jest pewną fantazją na temat, jak mogły wyglądać obrady i wybieranie treści ,które miałby by się znaleźć na złotych płytach, które w latach 70-tych poleciały w kosmos. Nasza historia bazuje na faktach. Znakomity kosmolog Carl Sagan dostał w owym czasie od NASA zadanie utworzenia komisji, która miałaby wymyślić taki list, który można by umieścić w sondach Voyager. A przy okazji jest to love story.

Postaci, które się pojawiają są autentyczne, choć to, co mówią pochodzi już z naszej wyobraźni. Nie mamy bowiem dostępu do zapisu tych dyskusji.

„Złote płyty” są określane przez reżysera spektaklem farsowym pełnym muzyki. Wybrzmią w nim lata siedemdziesiąte, a przede wszystkim hity z okolic 1976 roku w aranżacjach Antonisa Skoliasa i Zuzanny Skolias-Pakuły. Scenografię i kostiumy zaprojektowała Justyna Elminowska, choreografią zajął się Mikołaj Karczewski.

W głównej roli naukowca Carla usłyszymy Rafała Derkacza. Postać Lindy zagra Katarzyna Pietruska, Ann – Helena Sujecka, Tima – Albert Pyśk, Frank –  Emose Uhunmwangho, Dicka – Michał Zborowski.

„Złote płyty” biorą udział w 30. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Izabella Starzec

no images were found