Wernisaż wystawy Autonomous Zones

Autonomous Zonesto wiodąca wystawa w BWA Wrocław w 2022 roku, stworzona z okazji 50. rocznicy istnienia międzynarodowego centrum edukacji artystycznej w dziedzinie projektowania szkła –Pilchuck Glass School w Stanach Zjednoczonych. W jej ramach grupa artystów i artystekz dziewięciu krajów przedstawi szkło jako medium problematyzujące współczesność, rozbije stereotypowe myślenie o tym materiale w przestrzeni galerii sztuki i pokaże, czym według niej są tytułowe strefy autonomiczne.

Spośród 181 artystów i artystek, którzy w trakcie ostatnich 30 lat mieli możliwość uczestniczenia w jednym z najbardziej prestiżowych programów rezydencyjnych na świecie –Emerging-Artist-in-Residence w Pilchuck Glass School, kuratorki i kurator –Mika Drozdowska (BWA Wrocław), Sarah Traver (Traver Gallery) i Benjamin Wright (Pilchuck Glass School) –wybrali do udziału w wystawie Autonomous Zones w galerii BWA Wrocław Główny 25 osób.

Wystawa opowiadać będzie, jak przestrzeń, czas i społeczność – fundamentalne elementy programu EAiR –wpływają na procesy twórcze oraz koncepcyjne. W jej ramach publiczność będzie mogła przyjrzeć się nowatorskiemu podejściu do szkła artystów i artystek ze Stanów Zjednoczonych, Polski, Japonii, Norwegii, Danii, Szwecji, Korei Południowej, Anglii i Szkocji. Poznać historię Pilchuck Glass School, amerykańskiego centrum edukacji o szkle, w kontekście zagadnień takich, jak strefy autonomiczne, a także kontrkulturowe reakcje, partyzanckie zrywy czy oddolne samoorganizacje. Ekspozycja w galerii BWA Wrocław Główny zostanie podzielona: pojawią się prace reprezentujące nowy formalizm i zorientowane na proces, jak również podejmujące tematy m.in. kryzysu ekologicznego i seksualności.

„Autonomous Zones”, czyli strefy autonomiczne, to społeczności i terytoria, których funkcjonowanie opiera się na alternatywnych realiach społeczno-politycznych. Są niezależne i samorządne. Ich siła pochodzi z samorealizacji społeczności oraz jednostki. Są suwerenne od zewnętrznych, globalnych mechanizmów i procesów systemowych –komentuje kuratorka wystawy Mika Drozdowska. W dzisiejszych, niespokojnych i spolaryzowanych czasach, strefy autonomiczne kojarzą się przede wszystkim z formą walki i buntu. Walki owolność, samostanowienie i szacunek dla każdej istoty ludzkiej oraz pozaludzkiej. Często są widoczne w postaci konkretnej infrastruktury, jak samodzielnie wykonane miasteczka namiotowe, a także w samym ruchu. Wyrażają opór i upór.

Przykładem może być Pilchuck Glass School oraz historia tego miejsca, będącego istotą autonomicznej przestrzeni w wymiarze dosłownym i symbolicznym. Strefą wolną od tego, co na zewnątrz. Osadą zbudowaną rękoma jej inicjatorów w bukolicznym, dzikim i nieposkromionym otoczeniu Gór Kaskadowych. To tu przez lata formowała się alternatywna wspólnota artystów i artystek nie tylko rozwijających swoją siłę i potencjał twórczy, ale i dzielących te same wartości. Pilchuck Glass School to zatem strefa autonomiczna, która daje ponadto poczucie przynależności do otoczenia oraz więzi z innymi.

W ramach Autonomous Zones skupimy się również na samym słowie „autonomia”, bo, idąc w ślad za rozważaniami twórców i twórczyń wystawy, może to właśnie ona nas uratuje? Być może ta konieczność precyzyjnego budowania siebie w kontekście pojęć takich, jak wolność i bezpieczeństwo, pozwoli nam zrozumieć wartość nadrzędną tego, co nazywamy strefą autonomiczną? –zastanawia się Mika Drozdrowska.