Spektakl „Obrzędy” – Teatr Nowy Świat – Prapremiera

Spektakl „Obrzędy” to „historia teatralna o Podróżnikach Obrzędów Przypominania zapomnianego istnienia ziemskiego i synchronizacja głodnych Duchów oraz nasycanie ich przed podróżą w kolejne poziomy zaświatów.” Ze współpracy dwóch artystycznych podmiotów: Stowarzyszenia Teatr Nowy Świat oraz Eklektik Art Charity wyłania się wspólnota artystyczna, której celem jest realizacja przedsięwzięcia teatralnego, inspirowanego tradycyjnym japońskim teatrem No oraz starosłowiańskimi obrzędami kultu zmarłych Dziady. Z połączenia tych estetyk, artyści sublimują oryginalną opowieść ze świata duchów, w nowej konwencji, łączącej w sobie aktorskie działania, muzykę graną na żywo, adaptację przestrzeni artystycznej Eklektik Art. Reżyserem przedstawienia jest Krzysztof Boczkowski, kompozytorem muzyki i wykonawcą Radosław Bond  Bednarz, a adaptacją przestrzeni i kostiumami zajmuje się Monika Tatiana Idzikowska, całość przestrzeni performancu oświetli Daniel Piastowski, a wystąpią aktorzy: Ola Dytko, Zina Kerste, Paulina Wosik, Anna Kieca, Maciej Kowalczyk, Mariusz Bąkowski.

Krzysztof Boczkowski, reżyser:

Podróżujemy od narodzin przez życie po śmierć – kres naszego losu, kres naszej pamięci. Pozostaje pamięć o nas, o naszych czynach, wyborach, pragnieniach – o ludzkiej wędrówce. Pamięć o nas noszą w sobie Inni, jest zapisana w zdjęciach, wspomnieniach, w kulturze, w sztuce, w architekturze oraz w obrzędach codzienności i w rytuałach religijnych, ceremoniach rodzinnych a także w przedmiotach, ubraniach.  Z czasem, pamięć o nas zaciera się, przetwarza, staje się przywidzeniem, cieniem, złudzeniem, snem – by w konsekwencji, na nowo wyłonić się, z gmatwaniny niejasnych wspomnień, codziennych obrzędów, odruchów, gestów, powielonych rytuałów, teraz już jako kształtne, uformowane Zjawy, Duchy, Widma nas samych. Pojawiają się z konkretnego zdarzenia, chwili życia, z ludzkiego przypadku. Te widma zaczynają żyć własnym życiem. Głodne prawdy o ludziach, którymi byli kiedyś, dawno temu, podróżują niejako w drugą stronę. Powracają, przekraczają Styks, by na parę mgnień chwili opowiedzieć, przeżyć, dokonać tego na co nam nie starczyło czasu, odwagi, wybaczenia. Wehikułem, który wywołuje, przenosi Zjawy ze świata zmarłych do świata żywych, stają się Obrzędy. Te skromne, bardzo nam bliskie, sytuacyjne, jak modlitwa, posiłek, sprzątanie, ale również te wielkie, tradycyjne jak msza, pogrzeb, narodziny dziecka czy akt miłości. To w nich zawarta jest synteza prawdy o tym kim jesteśmy.

Kult zmarłych, przodków to najstarsza pramateria teatru. To na nim, na obrzędzie Dziadów osadzony jest teatralny dramat w postaci tragedii i komedii, tak przepełnionej, z jednej strony cierpieniem, a z drugiej wielkim śmiechem z żartu jakim jest ludzkie życie. Kolankiewicz pisze: Teatr pomyślany został jako komentarz do życia, chwilowe zatrzymanie i odegranie życia, przeciwstawienie się przemijaniu. U źródeł jest takim przeciwstawieniem w sensie najdosłowniejszym i najmocniejszym, ponieważ jego prototypem są obrzędy kultu zmarłych, które nieodwracalność przemijania unieważniają przez wywołanie cieni z zaświatów.[1] Teatr, sztuka aktorska, performance potrafi sięgnąć głęboko po za zwykłe, codzienne rozumienie rzeczywistości. Zmierzyć się z tym co nienazywalne, dotknąć tego co niewidoczne, szarżować na niewypowiadalną tajemnicę ludzkiego życia i śmierci. Z pomocą przychodzą nam tradycyjne techniki i zapomniane estetyki teatralne, takie jak na przykład japoński Teatr No: W No gramatyka gatunku zbudowana jest na założeniu, że w rzeczywistości potocznej ukryta jest rzeczywistość nadzwyczajna, niepotoczna, obca, a w człowieku zwyczajnym – nadzwyczajny Obcy, że te dwie rzeczywistości współistnieją w sobie. Teatr zaś służy wabieniu Obcego, wyjścia mu naprzeciw w obecności trzeciego: widza.[2] Teatralny akt twórczy jest emanacją podstawowego ludzkiego pragnienia – obłaskawieniem lęku przed śmiercią. Dokonując go poskramiamy ów lęk, pobudzając to wszystko co w nas duchowe i metafizyczne. Dajemy temu przestrzeń, wyraz i bezpośrednio – powtarzając za Adamem Mickiewiczem i Jerzym Grotowskim, dążymy do powołania na nowo: pełnego guślarstwa obrzędu świętokradztwa – przy pomocy teatru ukraść to co przypisane bóstwom, bogom i świętym, i oddać z powrotem człowiekowi. Wpleść zapomnianą świętość w przetarte nici ludzkiego losu i utkać na nowo Wiarę w…

Spektakl Obrzędy na podstawie sztuki Wita Szostaka pod tym samym tytułem to: „Historia teatralna o Podróżnikach Obrzędów Przypominania zapomnianego istnienia ziemskiego i synchronizacja głodnych Duchów oraz nasycanie ich przed podróżą w kolejne poziomy zaświatów.” Ze współpracy dwóch artystycznych podmiotów: Stowarzyszenia Teatr Nowy Świat oraz Eklektik Art Charity wyłania się wspólnota artystyczna, której celem jest realizacja przedsięwzięcia teatralnego, inspirowanego tradycyjnym japońskim teatrem No oraz starosłowiańskimi obrzędami kultu zmarłych Dziady. Z połączenia tych estetyk, artyści sublimują oryginalną opowieść ze świata duchów, w nowej konwencji, łączącej w sobie aktorskie działania, muzykę graną na żywo, adaptację przestrzeni artystycznej Eklektik Art. Reżyserem przedstawienia jest Krzysztof Boczkowski, kompozytorem muzyki i wykonawcą Radosław Bednarz Bond, a adaptacją przestrzeni i kostiumami zajmuje się Monika Tatiana Idzikowska, całość przestrzeni performancu oświetli Daniel Piastowski, a wystąpią aktorzy: Ola Dytko, Zina Kerste, Paulina Wosik, Anna Kieca, Maciej Kowalczyk, Mariusz Bąkowski.

Prapremiera sztuki Obrzędy Wita Szostaka odbędzie się 3 listopada w Galerii Eklektik Art na Zamkowej 1 we Wrocławiu o godzinie 18 i 20.

Bilety:

https://ekobilet.pl/e/obrzedy-492942?evt=492942

https://ekobilet.pl/e/obrzedy-492912?evt=492912

[1] Kolankiewicz Leszek, Dziady. Teatr święta zmarłych, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2020

[2] Rodowicz Jadwiga M., Aktor Doskonały. Traktaty Zeamiego o sztuce No, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2000